First blog – one step towards Adaptation

Finally after so many convincing attempts of whether should I start my Blog or not, I am here to explore one more hidden facet of me. I am very lethargic person and always avoid narrating my perceptions through written medium.  So let’s see how I can deal with it in upcoming days.

I am not at all claiming that I have started this blog to express myself (I don’t need it). There are lots of social media sites to express ourselves (what are doing to what are you not doing everything you can post there). I also don’t think that I am intellectual and diligent person who can take a stand on each and every socio-political-economical issue happening around me and will give expertise opinion. This blog is also not the part of my freedom of expression because I think in our country everyone has freedom of expression more than enough. (Perhaps “intellectual” people call me fascist after reading this)

Basically I am a traditional person who loves traditional things. Today in the time of emails and Whats App, I still believe in the traditional means of medium to convey my messages and to express myself, but as Darwin had said earlier “it is neither strongest species that survives, nor the most intelligent that survives. It is the one that is adaptable to change”. It is just one more step towards the adaption. As a student of journalism and mass communication I should also familiar with this medium because Internet and social media is future of Media.

P.S. I am honestly admitting that I am not at all effortless in English so if you find any linguistic or spelling mistake please bear with me.

Comments

  1. Rohit Dhabadgaonkar20 February 2014 at 21:35

    Keep it up... Keep posting... Keep informing.. Keep spreading.. keep expressing..

    ReplyDelete
  2. akshay20 February 2014 at 22:01

    looking forward for amazing articles

    ReplyDelete
  3. Rohit Harip20 February 2014 at 22:39

    Akshay i wil try my best !!!!

    ReplyDelete
  4. Bhagya20 February 2014 at 22:48

    Good Attempt! Really appreciate the effort!

    ReplyDelete
  5. Unknown21 February 2014 at 01:36

    Chaan aahe.. :)

    ReplyDelete
  6. abhi21 February 2014 at 06:51

    india after gandhichi audio book asel tar de
    good start

    ReplyDelete
  7. Rohit Harip21 February 2014 at 08:44

    Abhi i dont have audio book !!!

    ReplyDelete
  8. Unknown23 February 2014 at 11:17

    Change is nature.. yah.. thats right.. keep it up..

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

मेंगाईसोबतची रात्र

Image
तोंडावरून पांघरूण घेऊन पडलेला मी झोपेच्या सीमेवर रेंगाळत असतानाच पायापासून ते थेट डोक्‍यापर्यंत काहीतरी हळुवार सरकत गेल्याची जाणीव मला झाली आणि क्षणभर खाडकन भानावर आलो. पांघरुणाच्या आतूनच मी कानोसा घेतला. त्या भयाण अंधारात अर्थातच पांघरून बाजूला करण्याची हिंमत त्यावेळी त्या क्षणी तरी माझ्यात नव्हती. आजूबाजूला काहीही हालचाल नव्हती. झालेल्या गोष्टीला भास मानत पांघरुणाच्या आतमध्ये मी मात्र आता टक्क जागा झालो होतो.  --------------------------- वर्ष २००७ असेल , सह्याद्रीचा वारं नुकतंच कानात शिरलं होता. लोहगड, राजगड, तुंग, तिकोना सर झाले होते, पावसाळा सुरू झाला होता, जुलैचा महिना होता, नगरच्या महावीर कलादालनात पुस्तकांचे प्रदर्शन लागले होते. ट्रेकिंग ग्रुप सोबतचे ट्रेकिंग, ब्लॉग, इंटरनेट हे सगळंच (आर्थिकदृष्ट्या) आवाक्‍याबाहेर असल्यामुळे पुस्तके हेच संदर्भ ग्रंथ मानून डोंगरयात्रांचे बेत जमत होते,  या पुस्तक प्रदर्शनात प्र.के.घाणेकरांचे "भटकंती किल्ल्यांचे" हे पुस्तक दिसले, खिशात पैसे नसायचे ते दिवस. जितके होते त्यात जमवून पुस्तक खरेदी केले. घरी आल्या आल्या तोरणा किल्ल्याचे पान...
Read more

कासवांचे गाव

Image
पहाटेची शांत वेळ... समुद्रावरचा थंडगार खारा वारा अंगाला बोचत होता. समुद्राच्या लाटांची गाज आसमंतात भरुन राहिली होती. अजून पुरेसे उजाडले नव्हते तरी समुद्रावर हळूहळू माणसं गोळा होऊ लागली होती. माणसं म्हणजे लहान मुलांपासून ते वृध्दांपर्यंत सगळीच होती. वेगवेगळ्या प्रांतातून , प्रदेशातून आलेली माणसं ती, काही तर परदेशातून पण आली होती. सगळ्यांच्या चेहऱ्यावर एक प्रकारची उत्सुकता दाटून राहिली होती. किनाऱ्यावर उभारलेल्या खोपटामध्ये दहा-बारा टोपल्या गोणपाट घालून झाकून ठेवल्या होत्या. त्याच्या भोवती जाळीचे कुंपण उभारले होते. त्याच्या आजूबाजूला माणसे कोंडाळे करुन आपपल्या जागा आडवून बसून राहिली होती. तेवढ्यात गावातले कार्यकर्ते लगबगीने आले आणि तडक खोपटात शिरले. तेथे झाकलेल्या टोपल्या ते एक एक करुन उघडून पाहू लागले... खोपटाबाहेरच्या माणसांची उत्कंठा शिगेला पोचली होती. टोपल्यांखाली नेमके दडले तरी काय होते ? शे-दोनशे माणसं भल्या पहाटे किनाऱ्यावर कशाल जमली होती ? दोन टोपल्या उघडल्या तरी पदरी निराशाच पडली... तिसरी टोपली उघडली आणि खोपटाबाहेरच्या माणसांचा एकच गलका उडाला. तिसऱ्या टोपलीखालून इवली इवलीशी ...
Read more

The Neighbour Side -- Visit to Pakistan High Commission

Image
Following the trails of blood-stained partition and series of contentious wars with Pakistan, our relations are always punctured with suspect and prejudiced ideas. We are constantly obsessed with the insecurity from our neighbour. Keeping the bunch of same ideas in mind i entered into the spacious campus of Pakistan High Commission. From the beginning it was experiencing some sort of distension on my mind, perhaps because i was on the land of our neighbour which was notorious because of its terrorist deeds and projected as India's number one (China?) Enemy. We were warmly welcomed by the retinue of junior level officers and some junior diplomats of High Commission. They took us to the conference room where all other members are waiting for us. This positive gesture helps me to reduce my anxiety level. A chief coordinator addressed a small introductory speech and gave us brief introduction about Pakistan High Commission and its working methodologies. After this a small docume...
Read more